เป็นความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง กับอุบัติเหตุช็อกโลก! ที่พรากชีวิตของ “เจ้าสัว คิงเพาเวอร์” วิชัย ศรีวัฒนประภา ไปอย่างไม่มีวันกลับ
คุณวิชัย สร้างคุณงามความดีไว้ล้นหลามเหลือเกินให้กับสังคมไทย โดยยิ่งไปกว่านั้น “วงการกีฬา” ที่เจ้าตัวไปสร้างชื่อระดับนานาชาติ ด้วยการเป็นเจ้าของสโมสรฟุตบอล เลสเตอร์ ซิตี้ บนเกาะอังกฤษ
เขาใช้เวลาเพียงแต่ 6 ปีเท่านั้น สร้างสิ่งที่ (มากกว่า) อัศจรรย์ สำหรับในการพาทีม “สุนัขจิ้งจอกไทย” ครองแชมป์พรีเมียร์ลีกเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ ได้อย่างน่าประหลาดที่สุด
ผมไม่ได้รู้จักเจ้าสัววิชัยเป็นการส่วนตัว แต่ว่ารู้สึกชื่นชมท่านที่เป็น “คนมั่งมีใหญ่ใจดี” ซึ่งรู้จักชดเชยคุณแผ่นดินรกรากในทุกต้นแบบ เท่าที่ประสิทธิภาพของตัวเองพึงจะกระทำได้
ขณะที่คุณวิชัยไปซื้อทีมเลสเตอร์ใหม่ๆบอกตามจริงว่าผมรู้สึกเฉยๆไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรด้วย ด้วยเหตุว่ามองดูเพียงว่าเป็น “ของเด็กเล่นคนมั่งมี” ที่ไม่ได้มีประโยชน์ กับชาติสักเท่าใดนัก
โดยยิ่งไปกว่านั้นกับวงการ “ฟุตบอลไทย” ที่ยังดูไม่ออกว่า จะได้คุณูคุณประโยชน์ที่ตรงไหน
กระทั่งทีม “สุนัขจิ้งจอกไทย” ผงาดเป็นแชมป์ลีกเมืองผู้ดี จนถึงทำให้ผู้คนทั้งโลกจำเป็นต้องหันมาจุดโฟกัสที่ “คนไทย” จากที่ฝรั่งตาน้ำข้าวเคยลบหลู่ดูหมิ่นพวกเรา เปลี่ยนแปลงมาเป็นค้อมทำความเคารพด้วยความบริสุทธิ์ใจ “สารภาพ”
ซึ่งถัดมา คุณวิชัยก็เริ่มผุดแผนการ “ฟ็อกซ์ ฮันท์” เพื่อคัดเด็กไทย ให้ไปฝึกหัดวิทยายุทธ์ลูกหนังระยะยาวผ่านปีที่อังกฤษ กันอย่างเป็นการเป็นงาน นั่นแหละ ผมถึงได้เริ่มเข้าใจถึงแนวทางอันลุ่มลึก ของท่านประธานวิชัย ที่ต้องการสร้างฐานให้นักฟุตบอลไทย ได้มีหนทางไปค้าลำแข้งในยุโรป
จำเป็นต้องบอกว่า ในอังกฤษบางทีอาจจะยังเป็นเรื่อง ที่ยากเย็นแสนเข็ญสำหรับนักเตะชาติพวกเรา ด้วยเหตุผลดังกล่าวเจ้าสัวคิงเพาเวอร์ ก็เลยเริ่มหาฐานใหม่ที่ลีกเบลเยียม ด้วยการเข้าเทกโอเวอร์ทีมโอเอช ลูเวิน
และก็เป็น “เจ้าตอง” กวินทร์ ธรรมสัจจานันท์ ยอดนายทวาร “มือ 1” ทีมชาติไทย ที่ได้รับจังหวะให้ไปค้าถุงมือเป็นรายแรก
ซึ่งต่อไปก็มั่นใจว่า จะมีลำแข้งไทยรายอื่นๆได้ไปวาดลวดลายในโลกกว้าง ผ่านหนทางนี้กันอีก ด้วยเหตุว่าตัวท่านเอง ต้องการจะมองเห็นนักเตะไทย ได้ไปค้าลำแข้งที่ยุโรปกันเยอะมากๆ
แบบเดียวกับที่นักฟุตบอลญี่ปุ่น ประเทศเกาหลี ได้ทำให้ดูกันมาแล้ว
โดยที่หมายแห่งฝัน ของบิ๊กบอสอาณาจักรคิง เพาเวอร์ ก็คงเหมือนคนไทยทั่วประเทศ ที่มั่นจิตใจว่ายิ่งมีลำแข้งไทย ไปเล่นอยู่ในลีกที่รุ่งเรืองแล้วมากเท่าไหร่
จังหวะที่ “ทีมชาติไทยจะไปฟุตบอลโลก” ก็ย่อมมีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเท่านั้น
โชคร้ายเหลือเกินครับผม คุณวิชัยลงทุนเพาะกล้ากับบอลไทยไว้แล้ว แต่ว่าไม่มีจังหวะได้มองเห็นดอกผลของมัน
ตั้งแต่นี้ต่อไป ก็คงเป็นหน้าที่ของทายาทอย่าง “คุณอัยยวัฒน์ ศรีวัฒนประภา” ที่จำเป็นต้องตกทอดจิตวิญญาณ แล้วก็เจตนารมณ์ของผู้เป็นพ่อให้สมบูรณ์แบบต่อไป…
R.I.P. ด้วยหัวใจ…ครับผมเจ้าสัว.
ผมเขียนคอลัมน์ “ตะลุยฟุตบอลโลก” ชิ้นนี้ เผยแพร่ลงในหน้าข่าวกราวกีฬา หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ เมื่อวันที่ 31 เดือนตุลาคม 2561 หรือเมื่อเกือบ 3 ปีที่แล้ว
เพื่อร่วมไว้อาลัย ต่อการจากไปของเจ้าสัว วิชัย ศรีวัฒนประภา ประธานสโมสรอันเป็นสุดที่รักของสาวก “สุนัขจิ้งจอกไทย” เลสเตอร์ ซิตี้
แล้วก็เป็นอันมากจิตใจให้ “คุณอัยยวัฒน์ ศรีวัฒนประภา” ผู้ที่จะตกทอดจิตวิญญาณ ของอาณาจักรคิง เพาเวอร์ ที่บิดาได้สร้างไว้ให้คงอยู่ชั่วกัปชั่วกัลป์
ภาพของ “คุณต๊อบ” ที่ชูถ้วยแชมป์เอฟเอคัพ ในสนามเวมบลีย์ เมื่อวันเสาร์ก่อนหน้านี้ ด้วยประกายตาแวววาม
จ้องไปบนอรรธจันทร์ ที่มีรูปขนาดยักษ์ของคุณพ่อวิชัยจ้องดูอยู่
เป็นโมเมนต์จับใจ.. ที่ไม่อยากคำบรรยาย
ใดๆกับการบรรลุผลอันยิ่งใหญ่ ของทีมฟุตบอลอาชีพในอังกฤษ ที่มีเจ้าของเป็นคนไทย
แต่ว่าสามารถทำให้ฝรั่งมังค่า จำเป็นต้องยอมยกหัวใจให้โดยดุษณี
ถึงในตอนนี้ขอเปลี่ยนแปลงจาก R.I.P. เป็น Congratulations !!
ที่มอบให้ทายาทหนุ่มตระกูล “ศรีวัฒนประภา”
ด้วยจิตทำความเคารพ..อย่างแท้จริง.