สรุปสั้นๆ
“การเขียนบทดำเนินเรื่อง ตามแบบฉบับของ แฟรี่เทล แน่ชัด
แบบที่อ่านในมังงะเป๊ะ ดำเนินเรื่องฉับไว”
งานนี้สมาชิกหลัก นัตสึ เกรย์ แฮปปี้ ชาร์ล ลูซี่ เอลซ่า เวนดี้ มาอยู่ในภารกิจหลัก
และ อ. มาชิมะ คนเขียนก็วางบทให้ กลุ่มรองรับงานในเกาะเดียวกัน
กาซิล จูเบีย ลิลลี่ ทำให้แฟนๆได้หายคิดถึง
ซึ่งขอให้คะแนนความพอใจ
– แฮปปี้ เจ้าแมวที่มีไว้เพื่อตัดมุก แย่งซีน ปฏิบัติหน้าที่เจริญ
– จูเบีย ให้ 9 เลย น่ารัก แย่งซีน ปลดปล่อยมุก เสียสละ
– เกรย์ มาพร้อมกับมุกถอดเสื้อที่จำเป็นมาก และตอนท้ายขยี้มุกนี้หนักมาก
– กาซิล ไอ้คนขโมยซีน ถ้าหากพี่แกโผล่มาขโมยซีนได้เลย
คะแนนเซอร์วิส
– ลูซี่ เอาชั้น 1 ไปเลย เซอร์วิสกระทั่งเต็มปราศจากที่จะอนุญาตให้ทำได้แล้วมั๊ง
– รองชั้น 1 คงจะต้องให้ ไทเทเนีย ในด้านเซอร์วิส เสียดายสับเปลี่ยนเกราะน้อยไปนิด
– เวนดี้ ไม่มีเซอวิสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ข้อดี
ฝ่ายศัตรู
บอสใหญ่ไม่พูดถึง เดี๋ยวสปอยด์
บอสรอง โอเค เลวดี
ลูกน้อง : ลืมชื่อมันไปละ ไอ้ตัวที่บังคับตุ๊กตา 2 ตัว คล้าย บิ๊กซ์สโลว์ ตัวนี้คาแรคเตอร์มันได้ จอมเวทย์ พลัง K
กับตุ๊กตาน่ารัก ส่วนตัวถูกใจแฟรี่เทล ที่ศัตรูด้วย เพราะว่าบางตัวทำออกมาแบบว่า คิดได้ยังไงฟ่ะ
ในส่วนเนื้อเรื่อง
ไม่ซับซ้อนเลย ดูง่าย ในส่วนนัตสึ เป็นภาคที่ดี คือในเรื่องราววุ่นวายรอบกาย นัตสึ ในภาคนี้
ตั้งปัญหาของตัวเองเจริญ “ตัวเราเป็น…….. คนอื่นมองเห็นเราเป็นอะไร ?” และคำตอบที่ได้ ทำให้นัตสึไม่ต้องถามอีกเป็นครั้งที่ 2
รอบสื่อเป็นซับไทย (เห็นว่ามีรอบพากย์ไทยด้วยนะแต่ว่าไม่ได้ดู)
แปลดี ซึ่งแอบเสียดายเพราะว่าส่วนตัว ถูกใจ การ์ตูนพากย์ไทยมากยิ่งกว่า (โตมาพร้อมกับอย่างนั้นนี่นะ)
แต่ว่า แฟรี่เทล ไม่ใช่การ์ตูนเด็ก ด้วยเหตุผลดังกล่าว การใส่ดูดซับ ให้แฟนๆดู ถูกที่สุด
(แต่ว่าเสียงชาร์ล ญี่ปุ่น มันน่ารักไปนะ ไม่เสมือนที่จินตนาการเวลาอ่านมังงะ)
END CREDIT
และที่เป็นไฮไลท์คือ END CREDIT ที่นับว่า เอาการ
เป็นการปูบทเพื่อศึกใหญ่ในภาคหลักที่แฟนๆคาดว่า
จะเป็นศึกในที่สุดของ แฟรี่ เทล ถัดไป แน่ๆ